|
نشانه درباره وبلاگ  بنام آفریننده اندیشه ها توانا بود هر که دانا بود زدانش دل پیر برنا بود دوستان عزیز سلام! امیدوارم اندیشه سبزتان همیشه سبز باشد و رازیانه افکار تان همیشه مروارید وار در حال رستن و تکامل، قدم تان را به این وبلاگ گرامی میدارم. سعی من در صفحات مجازی جادوی" وبلاگ نویسی" هم سرگرمی و هم مطالبی که باهدف ارایه اطلاعات مفید ( تا جای که توان داشته باشم) در زمینه های مختلف ( اجتماعی، تاریخی، دینی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی) می باشد که در تدوام این کار به دیدگاه های عالمانه و منصفانه شما نیاز دارم تا با لطف خود اشتباهات من را تذکرداده و از نقطه نظرات مفید شما در بهینه سازی کیفیت و کمیت مطالب استفاده خواهم کرد. نويسندگان دو شنبه 4 خرداد 1390برچسب:, :: 22:33 :: نويسنده : مصطفی احمدی
در لحظه های سخت تنهایی و پریشانی و غربت, یاد او...آن قادر متعال-می تواند دلهای متلاطم و نا آرام ما را به ساحل آرامش برساند. در هجوم رنگها,نیرنگها,سنگها و دورنگی ها روی زیبای او می تواند آبی باشد بر آتش سرگردانی ما. در تالارهای تاریک و وحشت افزای نا امیدی,در دوراهی های شک و تردید و در دره های عمیق غفلت و فراموشی, یاد او می تواندما را به خود بیاورد و دلگرم کند و دستهای یخ زده مان را به شاخه های سبز و پربار امید برساند. در این دوره عمر,در این دنیای پر از دروغ و افسون چقدر به یاد او بوده ایم؟ چقدر او را دیده ایم و یا بهتر بگویم خواسته ایم ببینیم؟ چقدر به او فکر کرده ایم؟ چقدر خود را در محضر او صادق یافته ایم؟ جای او در در کجای زندگی ماست؟ آیا فقط در گرفتاریها و مشکلات سخت و لاینحل نام او را بر زبان می آوریم و به یادش می افتیم؟ یا نه, همیشه و همه ا او را با خود همراه خود میبینیم, نزدیکتر از رگ گردن؟ کسانی که خدا را در همه حال با خود می بینند و در آغوش گرم او را آرام میگیرند, از خود بیرون می آیند و برطرف کردن گرفتاری دیگران را به گرفتاری خود ترجیح می دهند. آنها خدا را وسیله ای برای رسیدن به مقاصد نادرست و سس خویش قرار نمی دند و فقط با او کار دارند طلبکارانه به سراغش نمیروند, بلکه عاشقانه خدا را می پرستند و او را بهترین دوست خود می دانند. چطور میشه به همچین دیدگاهی رسید؟ نظرات شما عزیزان: پيوندها
|
||||||||||||
 |
<-PollName->
